Γιατί τα άτομα με Διατροφικές Διαταραχές δεν είναι ευτυχισμένα!

Η ποιότητα ζωής των ατόμων με Διατροφικές διαταραχές καθορίζεται μόνο από το φαγητό . Η ύπαρξη τους είναι συνδεδεμένη με αυτό, αφού  δεν αποτελεί πια ούτε απόλαυση, ούτε ένα απλό μέσο για την επιβίωση τους.
Από τη στιγμή της εμφάνισης της διαταραχής, τα άτομα αυτά παύουν να ζουν και να συμπεριφέρονται φυσιολογικά . Δεν μπορούν να χαρούν τίποτα, δεν είναι ευχαριστημένα με τίποτα και σίγουρα δεν έχουν καλή ψυχολογία .
Η άσχημη εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους είναι δεδομένη . Αισθάνονται ντροπή και θλίψη για τον εαυτό τους “βλέπουν ότι είναι χοντροί” και αυτό “θα το δουν και οι άλλοι”.
Βασανίζονται συνέχεια από σκέψεις και εμμονές “κοιτά πως έχω γίνει , είμαι χοντρή , δεν πρέπει να φάω ,έχω ένα πρόγραμμα, ξέφυγα πάλι , είμαι ανίκανη , δεν αξίζω”.  

Βλέπουν πιο αδύνατα άτομα και αρχίζουν τη σύγκριση.

Βλέπουν παχύσαρκα άτομα και «αναγνωρίζουν» σε αυτούς τον εαυτό τους.

Κάθε φορά μετά από κάποιο επεισόδιο νιώθουν απαίσια με όλο αυτό που τους συμβαίνει και τα αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις κατακλύζουν ξανά και ξανά το μυαλό τους.

Αποφεύγουν κάθε δημόσια εμφάνιση  ( σε εκδηλώσεις, με φίλους, για περπάτημα, θέατρο κλπ ) και σε κάποιες περιπτώσεις δυσκολεύονται και στο χώρο εργασίας τους.

Θεωρούν ότι οι άλλοι βλέπουν μόνο τα ελαττώματά τους και ασχολούνται συνέχεια μαζί τους και εκφράσεις όπως “πάχυνες αδυνάτησες, γιατί δεν τρως/ πολύ τρως” , τους πληγώνουν

Όλα τους τα ρούχα δεν τους κάνουν ή δεν τους ικανοποιούν γιατί πιστεύουν πως δεν δείχνουν κολακευτικά επάνω τους. Δεν θέλουν να αγοράσουν καινούρια ( είτε έχουν παχύνει, είτε όχι ) γιατί επιθυμούν διακαώς να γίνουν όπως παλιά και καταβάλουν κάθε ακραία προσπάθεια γι΄ αυτό.

Σε περίπτωση που συναναστρέφονται με άλλα άτομα ( εργασία , φιλική, κοινωνική εκδήλωση) σε κάποιο γεύμα, φοβούνται και δεν θέλουν να υποκύψουν σε πειρασμούς (γλυκά, αλμυρά) γιατί θα ακολουθήσει η ανάλογη συνηθισμένη συμπεριφορά. Φοβούνται ότι δεν θα φάνε λίγο, ακόμα και αν το προσπαθήσουν και θα χάσουν πάλι τον έλεγχο.
Αισθάνονται ότι οι άλλοι τους παρακολουθούν: ποσό και τι τρώνε!

Δεν αντέχουν άλλο αυτό το μαρτύριο και προτιμούν την μοναξιά, μέχρι να φτάσουν τον ¨στόχο ¨τους,

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Ουσιαστικά είναι βαθιά εξαρτημένα άτομα και χρησιμοποιούν το φαγητό σε κάθε συνθήκη. Έτσι στερούνται κάθε είδους ευχαρίστηση , απόλαυση, δραστηριότητα και ψυχαγωγία . Κατηγορούν τον εαυτό τους συνέχεια και έχουν την πεποίθηση πως θα αξίζουν μια καλύτερη ζωή, μόνο όταν αυτό πια θα ανήκει στο παρελθόν. Έτσι  χάνουν όλες τις όμορφες στιγμές που θα μπορούσαν να έχουν και αφήνουν ασυνείδητα τον χρόνο να περνάει . Ξεχνάνε έτσι το σημαντικότερο κομμάτι:

Να είναι άνθρωποι ,  να ζουν κάθε λεπτό , να χαμογελάσουν ξανά!