Ψυχαναγκαστικη υπερφαγια. Μια συμβουλη

Ξερω αυτη τη διαταραχη απο την καλη και την αναπποδη. Τη βιωσα σχεδον απο παιδι. Εμφανιζοταν καθε φορα που δεν ημουν στα καλα μου, οταν ειχα αγχος, ανία, απογοητευση ή οταν γςνικα εχανα τον εαυτο μου. Αυτο λοιπον το βουλιασμα εχει παντα και μονο ψυχολογικο υποβαθρο. Την τελευταια φορα που το βιωσα, το διαστημα ηταν τεραστιο, γυρω στον εναμιση χρονο και μου αφησε επιπλεον πανω απο 25 επιπλεον κιλα ( ειχα ηδη 25 επιπλεον)
Ατομα σαν και μενα χρειαζονται οπωσδηποτε παρακολουθηση απο ςιδικο σε θεματα διατροφικων διαταραχων. Ουτε διαιτες της Νασα, ουτε της λαχανοσουπας ουτε καν εναν απλο διαιτολογο. Και σιγουρο οχι το οικειο τους περιβαλλον να τους λεει τι να φανε και ποσο, ή ποσο και που αδυνατισαν . Ακομη και η καταγραφη του βαρους τους πρεπει να ειναι ελεγχομενη. Αλλιως καθε προσπαθεια καταληγει μια τρυπα στο νερο....
Αργα ή γρηγορα... Θελει αλλαγη τροπου σκεψης και τροπου ζωης και οχι απλα στο συνειδητο αλλα στο υποσυνειδητο. Ειναι δυσκολο και χρονοβορο.
Το κακο ειναι οτι στην πρωτη δυσκολια σαμποταρεις τον ιδιο σου τον εαυτο ....
Καλο ειναι λοιπον να μην ανταλλασετε διαιτες και καταγραφες οσοι υποφερετε απο αυτο το πραγμα.
Οσοι δηλαδη κατα μεγαλα διαστηματα συμπεριφερεστε ως εθισμενοι στο φαγητό, χανετε τελειως τον έλεγχο, τρωτε κρυφά τεραστιες ποσοτητες νιωθοντας ανικανοι να σταματησετε.

Καλώς όρισες στο φόρουμ πρώτα απ' όλα!
Κορίτσι μου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σύμφωνη με βρίσκεις σε όλο αυτό .
Τόνιζα και πάντα θα τονίζω πόσο σημαντική είναι η συμβολή του ειδικού στις Διατροφικές Διαταραχές για την αντιμετώπισή τους και τον "έλεγχό" τους . Δεν είναι τυχαίο που χαρακτηρίζονται ψυχογενείς !
Μόνος σου μόνο λάθη μπορεί να κάνεις τόσο διατροφικά με πειράματα , νομίζοντας ότι κάνεις το σωστό, όσο και ψυχολογικά !

Γειά σου Εφιάνα, καλώς ήρθες στη διαδικτυακή μας παρέα! Λυπάμαι πολύ που εχεις ταλαιπωρηθεί τόσο και μάλιστα απο τη παιδική σου ηλικία. Ξέρω ακριβώς πως είναι καθώς απο τη τρίτη δημοτικού και για τα επόμενα 20 χρόνια υπήρξα υπέρβαρη. Φαντάσου την συναισθηματική υπερφαγία σε συνδυασμό με τη γενικοτερη λατρεία των κατεξοχήν παχυντικών γευμάτων και της υπερβολικής ποσότητας φαγητού.

Συμφωνώ απόλυτα περί αποφυγής της εκάστοτε δίαιτας -αστραπής που γίνεται κατά διαστήματα διάσημη για τη δηθεν αποτελεσματικότητά της αλλά που τελικά μόνο εναν καταστροφικό φαύλο κύκλο προκαλεί, καθώς και στην ανταλλαγή προγραμμάτων διατροφής δεδομένου οτι ο κάθε άνθρωπος εχει τις δικές του εξατομικευμένες ανάγκες.

Σχετικά με τον ειδικό, αν όντως μιλάμε για περιπτωση που διαιωνίζεται και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη αυτοβελτίωσης και αυτοίασης , επίσης συμφωνώ οτι είναι μονόδρομος οσον αφορά τη ψυχολογική στήριξη (ειδικά όταν το φιλικο/οικογενειακο περιβαλλον δεν δειχνει κατανόηση, γεγονος αρκετά συνηθες) καθώς επίσης και στις κατευθυντήριες οδηγίες διαχείρισης του προβλήματος στην καθημερινότητα, είτε για κάποιο διάστημα, είτε σε βάθος χρόνου, αναλογως τη σοβαρότητα της κατάστασης.


Τέλος, σχετικά με τη καταγραφή των γευμάτων νομίζω οτι το θέμα είναι λιγάκι σχετικό. Προσωπικά με βοηθάει να γράφω ενιοτε αυτά που τρώω γιατι έχω μια γραπτή εικόνα της πορείας μου και των διακυμάνσεών μου δημοσιοποιημένη και ανοιχτή για σχόλια και ανταλλαγή απόψεων. Δεν πιστεύω πως σαν topic ειναι πιο επικινδυνο απο το να περασει καποιος απο εμας εξω απο το καλυτερο ζαχαροπλαστειο της πολης (θα καω στη κολαση χαχαχαχαχαχα)



Σε τί φάση βρίσκεσαι τώρα, αν επιτρέπεται;