Διατροφικές Διαταραχές στα παιδιά

Έχουμε ήδη αναφέρει την pica και τον μηρυκασμό, οι οποίες εμφανίζονται κυρίως στα βρέφη και στα παιδιά

Νευρογενής ανορεξία:
Τα παιδιά που πάσχουν από νευρογενή ανορεξία ασχολούνται συνεχώς με το σώμα τους έχοντας μια λάθος εικόνα για το σώμα τους και έχουν χαμηλότερο βάρος για την ηλικία τους. Επιλέγουν μικρές ποσότητες και αποφεύγουν τις τροφές που έχουν πολλές θερμίδες. Όταν τρώνε παραπάνω ποσότητες, από πείνα συνήθως ή λόγω στέρησης , καταφεύγουν στην χρήση καθαρτικών στον εμετό και στην πολύωρη γυμναστική . Συνήθως χαρακτηρίζονται  από τελειομανία.

Ωστόσο περιγράφονται τρεις υποκατηγορίες παιδικής ανορεξίας:
1. Ομοιόστασης ή Αυτορύθμισης: εμφανίζεται τους 3 πρώτους μήνες ζωής και χαρακτηρίζεται από άστατη διατροφή και περιορισμένο συντονισμό μεταξύ μητέρας και παιδιού
2. Διαταραχή Σίτισης λόγω της μη επανατροφοδότησης ή της ανυπαρξίας δεσμού μεταξύ μητέρας και παιδιού: αναπτύσσεται μεταξύ τριών και οκτώ μηνών, χαρακτηρίζεται από την απουσία μοιράσματος χαράς και την ενεργή δραστηριοποίηση κατά την διάρκεια του φαγητού
3. Διαταραχή Πρόσληψης Τροφής λόγω διαχωρισμού και αυτονόμησης του παιδιού: συμβαίνει μετά τους 6 πρώτους μήνες ζωής και μέχρι 3 ετών και είναι μία πάλη για επικράτηση, εξουσία και ανεξαρτησία του παιδιού

Νευρογενής βουλιμία
Τα παιδιά αυτά έχουν μια έμμονη για το βάρος τους και την εικόνα του σώματός τους με το οποίο δεν αισθάνονται καλά. Τρώνε μεγάλες ποσότητες φαγητού και με μεγάλη ταχύτητα ή κάνουν παράξενους συνδυασμούς τροφών σε μικρό χρονικό διάστημα. Ακολουθούν οι ενοχές και η αποβολή του φαγητού ή η χρήση καθαρτικών .
Γενικότερα, είναι πολύ σκληρά με τον εαυτό τους .Το βάρος μπορεί να είναι χαμηλό, φυσιολογικό ή υψηλό και αυτό δυσκολεύει στο να το αντιληφθούν οι γονείς.



Επιλεκτικότητα στη τροφή ή στην υφή της
Τα παιδιά τρώνε ελάχιστα (δύο με τρία) φαγητά, πλούσια σε υδατάνθρακες και ζάχαρη  για τουλάχιστον δύο χρόνια και αρνούνται να δοκιμάσουν νέες γεύσεις. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα υγείας. Δεν παρατηρείται κάτι ιδιαίτερο στη συμπεριφορά τους και το βάρος τους μπορεί να είναι χαμηλό, φυσιολογικό ή υψηλό

Ως προς την υφή του φαγητού: Τα  παιδιά επιθυμούν το φαγητό τους πολτοποιημένο και αρνούνται να μασήσουν ή να δαγκώσουν  στερεά  γεύματα. Έτσι, φτύνουν και απεχθάνονται οτιδήποτε περιέχει ολόκληρα κομμάτια. Το βάρος τους ενδέχεται να είναι φυσιολογικό, αλλά και χαμηλό.

Χωρίς όρεξη
Αυτά τα παιδιά τρώνε μικρές ποσότητες φαγητού (παρόλο που υπάρχει ποικιλία), οι οποίες δεν συνάδουν με την ηλικία τους  
Φαίνονται υγιή, όμως είναι αδύνατα και το ύψος τους είναι χαμηλό σε σύγκριση με τα αλλά παιδιά.
Η όρεξη χάνεται ενώ ίσως να συνυπάρχει κατάθλιψη , συνήθως όμως υπάρχει κάποιος κληρονομικός παράγοντας, με κάποιο μέλος της οικογένειας να εμφανίζει μειωμένη όρεξη

Άρνηση τροφής
Παρατηρείται κυρίως  σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, αλλά και μεγαλύτερα ,όπου η άρνηση φαγητού χρησιμοποιείται ως τρόπος για να κάνουν αυτό που επιθυμούν «εκβιάζοντας»  έτσι τους γονείς τους . Δεν είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με φαγητά που θεωρούνται αγαπημένα τους και καταναλώνονται με ευχαρίστηση .
Η άρνηση έχει να κάνει με τα άτομα που τα περιβάλλουν, με τις συνθήκες ή ακόμα και το χώρο στον οποίο βρίσκονται ( π.χ. δεν τρώνε στον παιδικό σταθμό)
Η θλίψη είναι ένα χαρακτηριστικό αυτών των παιδιών

Διάχυτη άρνηση τροφής
Πρόκειται για κακοποιημένα παιδιά με μεγάλο θυμό και φόβο,  τα όποια έχουν μια γενικότερη άρνηση για τα πάντα πχ παιχνίδι, ομιλία κλπ . Δεν παρουσιάζουν κάποιο προβλήματα υγείας

Αποφυγή φαγητού ως διαταραχή του συναισθήματος
Έχει να κάνει καθαρά με την ψυχολογία των παιδιών σχολικής και εφηβικής ηλικίας, ως αποτέλεσμα κάποιου προβλήματος ή στενοχώριας . Δεν ανησυχούν για το χαμηλό τους βάρος, γνωρίζουν πως πρέπει να το αυξήσουν, αλλά είναι αδύνατον να φάνε.

Φοβία για το φαγητό
Αυτά τα παιδιά αρνούνται να φάνε και να πιούν, από φόβο για το είδος της τροφής, αλλά και για το μάσημα και την κατάποση. Ίσως είναι αποτέλεσμα κάποιας τραυματικής εμπειρίας  και παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα με το βάρος και την υγεία τους.



Αιτίες
Βασικές αιτίες όλων των παραπάνω θεωρούνται η φτώχεια, η ανεργία των γονέων, η ύπαρξη κάποιας ψυχικής ασθένειας στους γονείς ή η ύπαρξη κάποιας διατροφικής διαταραχής στους γονείς.

Πιο αναλυτικά :
-Η ίδια η οικογένεια και οι συνήθειες ή οι προτιμήσεις των γονέων στα διάφορα είδη φαγητού (αν οι γονείς δεν τρώνε φρούτα δεν μπορεί να υπάρχει απαίτηση να φάνε φρούτα τα παιδιά)
- Η χρήση του φαγητού ως έπαινος ή τιμωρία  (αν δεν φας όλο το φαγητό σου δεν θα πάμε στο πάρτι του φίλου σου)
– Η έκθεση των παιδιών σε μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων
– Απαγορευτικές τροφές που σύμφωνα με την οικογένεια βλάπτουν παχαίνουν κλπ και άρα δεν πρέπει να καταναλώνονται  
– Το κόστος, η γεύση και η διαθεσιμότητα, στο οικογενειακό τραπέζι, διαφόρων τροφίμων
– Το αναπτυξιακό στάδιο, η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, η συναισθηματική του κατάσταση
– Γενετικές προδιαθέσεις όπως οι προτιμήσεις του παιδιού για γλυκές ή αλμυρές γεύσεις .


mirror-mirror.org
eatingdisorders
verywellmind.com
nhs.uk
newsdiet.gr
raisingchildren.net.au
kidacademy.com